का ?
शब्‍दांची ओळख झाली
आणि मग त्‍यांचा नाद कधी सुटलाच नाही
काही लिहिलं नाही असा दिवस गेला नाही . . .
पुढे काय होईल हे माहीत नाही
ही कविता पाहा
झरणी
'अर्थ संकोचू लागला शब्‍दात निर्विवाद
आणि अक्षरांची सावली पडू लागली लांब
त्‍या सावलीखाली जमू लागली
प्रशंसेची मोकाट गुरं...
म्‍हणून तपासून आणली झरणी
तर तिच्‍यात शाईऐवजी वांझोटी आई'
ललित लेखन हा आवडता छंद.
पण कथा, कविता, कादंबरी,
नाटक, चित्रपट कथा अशी वेगवेगळी क्षेत्रं हाताळली,
केवळ हौसेपोटी कवितेनं मात्र चांगलंच छळलं.
लळापण लावला, दुःखात साथही केली,
शेवटपर्यंत (अजून) जवळ राहिली... काळजाच्‍या...
मला वेगळं अस्तित्‍वच ठेवलं नाही तिनं.
पोटापाण्‍याच्‍या व्‍यवसायात
(सरकारी नोकरी)
पुन्हा संबंध आला तो
शब्‍दांशी‍च !
बातम्‍या, लेख, स्‍तंभलेखन,
जाहिराती, जिंगल असं लिहित राहिलो.
जमेल तसं, वेडं-वाकडं-निष्‍ठेनं...
यातलं काही लेखन आपल्‍याशी
शेअर करावं म्‍हणून हा उद्योग...
No comments:
Post a Comment